باد به گوشمان رساند كه مرتضي سرهنگي قرار است بعد از سالها سكوت كتابي منتشر كند. فرصت را غنيمت شمرديم تا به اين بهانه با او گفت و گوي مفصلي داشته باشيم كه نشد . گفت و گوي كوتاه مهررا با سرهنگي عزيز بخوانيد:
آقاي سرهنگي از كتاب «حرف ما» بگوئيد.
مي‌دانيد دو هفته‌نامه كمان دو يادداشت داشت كه هردو سر مقاله‌هاي اين نشريه محسوب مي‌شدند، يكي «ستون اول» بود كه جناب آقاي بهبودي زحمت نوشتن آن را مي‌كشيدند، يكي هم «حرف ما» بود كه من مي‌نوشتم.
اين كتاب حرف ما همه آن سر مقاله‌هاست؟
نه! گزيدة آنها است.
تعداد سرمقاله‌ها يادتان هست؟
بله! حدود يكصد سرمقاله بود كه من از ميان آنها سي سر مقاله را انتخاب كردم و سپردم به انتشارات.
ممكن است «حرف ما» به نمايشگاه كتاب برسد؟
زمان انتشار كتاب‌ها را انتشارات سوره مهر معين مي‌كند، فرقي نمي‌كند، كتاب‌هاي ديگران هم كه منتشر مي‌شود همان‌قدر خوشحال مي‌شوم كه نوشته‌اي از من چاپ مي‌شود.
چه معياري براي انتخاب اين سرمقاله داشتيد؟
بله! سعي كردم موضوع‌هايي كه در اين يادداشت‌ها هست، موضوع اصلي باشند كه پيوند محكمي با جنگ دارند و دائمي‌اند.
مثال هم مي‌زنيد؟
بله! مثل: سينما، داستان كوتاه، قدرت ارتش عراق، خرمشهر، خاطرات اسيران عراقي در ايران و ...
يادم هست بعضي از اين سرمقاله‌هاي درباره «درست» حرف زدن درباره جنگ بود.
همين‌طور است. دستور زبان هردوره با دوره قبل از خودش متفاوت است، نمي‌توان همان‌طور كه دوره جنگ حرف مي‌زديم امروز هم با همان دستور زبان درباره جنگ حرف بزنيم.
براي اين كتاب مقدمه هم نوشته‌ايد؟
بله! مقدمه كوتاهي است، اصل حرف اين است كه وقتي اين سرمقاله‌ها منتشر مي‌شد، معجزه‌اي نكرد، حالا هم كه كتاب منتشر مي‌شود معجزه نخواهد كرد، ولي اين حرفهايي بود كه بايد گفته مي‌شد.
كتاب حرف ما به شناخت ما در جنگ كمك مي‌كند؟
اميدوارم! چون به اندازه شناختي كه از ابعاد مختلف جنگ به دست آورده‌ام اين يادداشت‌ها سامان گرفته‌اند. يعني به اندازه‌اي كه ياد گرفته‌ام عمل كرده‌ام. حالا هرچقدر هم كه كم باشد از مرز حرف زدن به عمل كردن كه همان نوشتن اين يادداشت‌هاست عبور كرده‌ام.
ولو به اندازه يك قدم براي خودم اين يك قدم مسافت زيادي است اما براي جنگ نه!
پس از گذشت ده‌سال كتاب «حرف ما» تازه‌ترين اثر است كه از شما منتشر مي‌شود. چرا اين‌قدر كم مي‌نويسيد يا كم حرف مي‌زنيد؟
فكر مي‌كنم به عكس باشد. هم زياد حرف مي‌زنيم و هم زياد مي‌نويسيم. اما نوشته‌اي كه بخواهد شأن و منزلت يك عنوان كتاب را داشته باشد، آسان بدست نمي‌آيد. حتي براي چاپ كتاب «حرف ما» ترديد داشتم، به همين خاطر از يكصد يادداشت، سي يادداشت انتخاب كردم به اين اميد كه شايد بعضي‌هاش به درد ديگران بخورد.
ممكن است پس از چاپ، نقدهايي به آن نوشته شود، حتي ايراد هم بگيرند!
وقتي كتاب مي‌نويسيد و آن را دست اهلش مي‌دهيد بايد منتظر واكنش آن هم باشيد. اگر اين اتفاق بيفتد خوشحالم مي‌كند. چون خواننده اثر به ازاي وقتي كه صرف خواندن نوشته شما كرده است، حق اظهار نظر دارد. به معناي ديگر نسبت به اثر شما بي‌تفاوت نبوده است.
آقاي سرهنگي از اين كه فرصت اين گفت‌وگو كوتاه را فراهم كرده‌ايد از شما سپاسگذاريم.
من هم از شما ممنونم كه حوصله كرديد. حوصله بعدي‌تان هم تدوين اين حرف‌هاي پراكنده است كه صبر ايوب مي‌خواهد
تاریخ گفتگو: يکشنبه، 20 مرداد 1387 - 14:51:31