خاکم و از مهر او آیینه‌ام

خاکم و از مهر او آیینه‌ام
می‌توان دیدن نوا در سینه‌ام

مُرسل حق کرد نام «بوتراب»
حق، یدالله خواند در امّ الکتاب

هر که دانای رموز زندگی‌ست
سِرّ اسمای علی داند که چیست
 
خاک تاریکی که نام او تن است
عقل از بیداد او در شیون است
 
شیر حق این خاک را تسخیر کرد
این گِل تاریک را اکسیر کرد
 
مرتضی کز تیغ او حق روشن است
بوتراب از فتح اقلیم تن است
 
هر که در آفاق گردد بوتراب
بازگرداند ز مغرب، آفتاب