ای توسن سپیده خونین سخن بگو
وز ظلمت شبانه سنگین سخن بگو
عطر بهار می‌رود از این دیار سرد
ز افتادن شکوفه نسرین سخن بگو
از آن کویر سوخته و شهر بی‌چراغ
زآن قوم بی‌مروت و بی‌دین سخن بگو
ای توسن سپید از آن سرو سرفراز
زآن باب فضل و تشنه لب دین سخن بگو
از زخم لاله‌های اذان‌گوی بی‌قرار
از شربت شهادت شیرین سخن بگو
از آن غروب و شام غریبانه حسین
وز ناله‌های زینب غمگین سخن بگو