گواه سینه عشق ست ، داغدارى ما
به باغبانى درد است ، لاله کارى ما
به راه خیزش ما، گر چه نیزه کاشته اند
جوِى نکاسته از شور تکسوارى ما
به رود بسته تاریخ ، داده درس شتاب
در آبراه هدف ، موج بیقرارى ما
به زیر سایه طوبى قدانِ عاشورا
نرُسته سروِ بلندى به استوارى ما
ازین کتیبه گلرنگ ، مى توان دریافت
همیشگى ست درین شهر، داغدارى ما
صلا زدى که : کسى هست یاریَم بدهد؟!
بلى حسین من ! آنک خروش یارى ما
اگر چه دیر، صلا را شنیده ایم امّا
بگیر هر چه غرامت ز خون جارى ما
بگو به دشمن مغلوب ما، که در راه ست
هنوز حادثه ضربه هاى کارى ما
امید منتظران ! با ظهور خود بزداى
غبار اشک ، ز چشم امیدوارى ما
(فرید)! خطّ شهادت ، همیشه حایل باد
میان خستگى و پاى پایدارى ما!