سلام بر سینه عشق در سرزمین سبز سیادت قمر بنی هاشم سلام بر عباس سقای جگر سوختگان شهیدستان کربلا!لحظات انگار که تشنه اند انگار که دستهای زمان را بریده اند! عباس که به دنیا آمد او را به آغوش علی دادند، اول از همه دستهایش را بوسید، چهره اش را نگاه کرد و آنگاه مظلومیت همان گریه هاو مناجات شبانه اش در چاهها گریه کرد... سلام بر تو یا اباالفضل ! ای صاحب بالهای آسمانی در بهشت و ای ساقی مهربانی سلام بر تو علمدار حسین سلام بر تو و آن لحظه نورانی که به دنیا آمدی و آن لحظه های سرخ که عاشقانه از حریم ولایت دفاع کردی.
مادرت ــ ام البنین ــ مادر پسر نیست ! مادر دستهای بریده، دریدگی خنجرهاست که از کودکان آل رسول جرعه ای از آب را دریغ داشتند. ام البنین ــ مادر باب الحسین است . مادر ساقی دلسوختگان حریم حرم ولایت ـ ابافاضل ـ است.
سلام بر تو ای قمر بنی هاشم که تجلیلگاه عشق، آشنای درد و زخم! کربلا ی کروبیان و سرخ ترین ترانه انتظار رهایی و صاحب زیباترین روضه های حماسی جهان مالک اشک ها و شبنم ها و صاحب مژگانهای مرطوب هستی !
تو کیستی ؟ تمام لبهای ترک خورده و تشنه ـ که از ساحل آتشین عشق آمده اندـ برگرد ضریح ات می گردند، تو کیستی که از هیبت جلالت یک نفر نیست تا در این میدان مردانه بجنگد تو کیستی که از شریعه فرات خجلت زده از روی مبارکت به آهنگ مظلومیتها موج می زند؟ تو کیستی که سفینه نجات گفت:(( الان انکسر ظهری))
عباس ! ابوفاضل! ایها الشهید ای صبح مرصع پرچم ها و خیمه ها . ای نگاه نورانی ماتاب در مشایعت آفتاب ای مهربانترین سرفصل عاطفه در سرا پرده عاشوارئی ! ای تبسم خونین دستهای عاطفه در بریدگی خنجر ها ای زیبا ترین طلوع عشق و ای غربت کشیده ترین غروب غمبار حادثه ها ای فرزند انسان وای والاتر از انسان ای نگاه گرفته عشق در خونین ترین لحظات بدرقه! ای خویشاوند آسمانی ولایت! ای همهمه همگانی شبنم ها در سواحل مژگانها و ای اضطراب حنجره ها در بریدگی خنجرها ! ای حادثه سخت فراق و ای دستهای بریده احساس ! تمامی پروانگان بالسوخته و تمام لبهای ترک خورده تشنگی که از سرزمین آسمانی عشق آمده اند باشمایند ولامع عدوکم عجب ! در لحظات سخت خون در کشاکش تبسم عشق و برندگی خنجرها ونیزه ها حسین نیز به تو رجوع می کند پناه برخدا!
هیچ لب تشنه ای مانند لبهای ترک خورده تو نبود لبی که از میان آب تشنه بر می گردد، به عشق برادر ! شریعه فرات هم مظلوم واقع شد. آنگاه که به میان فرات رفتی و با خوشحالی تمام توراپذيرفت : گفت شط ای شه صفا آورده ای ــ بوی آل مصطفی آورده ای
و آنگاه که دستهای پر آبت را از مقابل لبانت برگشت ناله فرات بلند شد :
برکه ام من ناله ام را گوش کن قطره ا بهر تبرک نوش کن
ولی برکه از دریای وجود تو همچنان لب تشنه است راستی ای معدن صفا و رحمت ای چشمه بذل هر که سخن از خیر و نیکی است نام تو می درخشد که : ((ان ذکر الخیر انتم اولهو آخره و باطنه و ظاهره))
وقتی هم که با تمام مظلومیت به زمین خوردی فاطمه آنجا آغوش گشود! دامن گسترانید ، آخر عبا ماهتاب شبهای تنهایی حسین بود عباس چهره زیبایی انسان در ملکوتی ترین حالات تکلم بود، عباس ترجمه زخمهای انسان به زبان ملکوت بود.
ام البنین مادر عصمت بود تمام خاک نشینان حاشیه معرفت عباس را فریاد می زدند و او آمده بود از میان غربت ها از سحرگاهان زیبای مناجات با علم الیقین..
علمدار ! سلام ما را در این لحظه غروب گونه غربت ها پذیرا باش . سقای عشق! عباس تو از کدامین قبیله ای که امام ساجدین حضرت سجاد فرمود: برای عباس در نزد خداوند مقام شامخی است که همه شهیدان در روز قیامت به حال او غبطه می خورند.
علمدارا ! فرمانروای سرزمین آبها و مالک زمزمه های شقایقها تو کیستی که حضرت صادق در کمال صداقت فرمود:
((کان عمنا العباس ابن علی نافذ البصیر و صاحب الایمان .))
عبدصالح بنده زبای عشق پسر آسمانی انسان! ملکوت ایثار!عارف عشق! سوخته عشق ! جان داده در راه برادر کماقالم امام زماننا اروحنافداه :
السلام علی العباس بن امیر المومنین المواسی اخاه بنفسه الاخذ لغده من امسه الفادذی له الواقی سلام .
سلام بر عباس فرزند امیرمومنان (ع) که جانش را در راه مواسات با برادرش تقدیم نمود و دنیایش را برای تحصیل آخرت صرف کرد و جانش را برای حفاظت برادرش فدا نمود و دنیایش را برای تحصیل آخرت صرف کرد و جانش را برای حفاظت برادرش فدا نمود.
عباسا! زمین سرخ گواهی خون ترا میداد! خیام حرم و محرم ، خیمه های سوخته حرمت نمای مظلومیت توست! هنوز فرات بر سیرابی تو غبطه می خورد هنوز هم تمام آبها به رفع تشنگی تو اشک می برد! فرات فریاد می زند: هنوز هم تشنه لبهای عباسم.