مسجد سلطان احمد در شهر استانبول که به شهر هزار مسجد شهرت دارد یکی از بزرگترین شاهکارهای معماری اسلامی در زمان خود تلقی می شود.
این مسجد که به زبان ترکی به مسجد سلطان احمد شهرت دارد و در زبان انگلیسی با نام مسجد آبی از آن یاد می شود در استانبول، بزرگترین شهر ترکیه، واقع شده که طی سالهای 1435 تا 1923 پایتخت امپراطوری عثمانی بوده است. این مسجد بین سالهای 1609 و 1616 به فرمان سلطان احمد اول ساخته شده که به احترام وی نیز نامگذاری شد. پس از درگذشت سلطان احمد وی را در محوطه این مسجد به خاک سپردند. مسجد سلطان احمد در بخش قدیمی استانبول واقع شده است، منطقه ای که پیش از سال 1453 مرکز قسطنطنیه و پایتخت امپراطوری بیزانس بود. این مسجد درست مقابل مسجد ایا صوفیه (کلیسای سابق حکمت مقدس مسیحیان) قرار دارد و مطابق خواسته سازندگان آن، گنبد و مناره های مسجد آبی خط افق بخش قدیمی شهر استانبول را تحت تسلط خود درآورده است. این مسجد به عمد رو به روی کلیسای حکمت مقدس (مسجد ایا صوفیه کنونی) ساخته شد تا نشان دهند که عثمانی و معماری اسلامی می تواند با هر آنچه که اسلاف مسیحی ساخته اند رقابت کند. البته سازندگان مسجد سلطان احمد از نظر اندازه نتوانستند آن را از کلیسای حکمت مقدس بزرگتر بسازند که این امر موجبات خشم سلطان احمد را فراهم کرد. این دو بنای دینی چشم انداز منحصر به فرد تاریخی و معماری را در شهر استانبول، ترکیه ایجاد کرده اند. این مسجد به علت نقاشی های داخلی آن که اکثریت آن را رنگ آبی تشکیل داده در غرب به مسجد آبی شهرت یافته است. اگرچه این نقاشی ها و تزئینات آبی رنگ آن از تزئیتات اولیه آن محسوب نمی شد، از این رو از داخل مسجد خارج شد و امروزه محوطه داخلی آن چندان هم تداعی کننده رنگ آبی نیست. به معمار این مسجد، محمد آقا دستور داده شده بود که به هیچ وجه نگران هزینه های ساخت زیباترین و باشکوه ترین مسجد مسلمانان در تمام جهان نبوده و تمام تلاش را برای زیباتر ساختن آن صورت دهد. زیر بنای این مسجد مکعبی شکل 53 در 51 متر محاسبه شده و مانند تمام مساجد جهان به نوعی طراحی شده است که هنگامی که مسلمانان برای اقامه نماز می ایستند رو به سمت مکه قرار گیرد، به نحوی که محراب مسجد مقابل آنها قرار دارد. قسمت بالایی ساختمان مکعبی شکل مسجد سلطان احمد گنبدها و نیمه گنبدهایی قرار دارد که گنبد مرکزی آن بالاتر از دیگر گنبدها قرار گرفته و دارای 33 متر قطر و 43 متر ارتفاع است. تصویر کلی این مسجد، یکی از کامل ترین تصویرهای بصری محسوب می شود که چشم بیننده را تا نقطه اوج گنبد هدایت می کند. مسجد سلطان احمد تنها مسجد ترکیه است که دارای 6 مناره است ، هنگامی که مشخص شد سلطان احمد قصد دارد برای این مسجد 6 مناره بسازد به شدت مورد انتقاد قرار گرفت، چرا که این تعداد مناره به طور دقیق تعداد مناره های مسجدی است که در مکه واقع شده (مسجدالحرام)؛ اما سلطان احمد این مشکل را به واسطه اهداء مبلغی به منظور ساخت هفتمین مناره برای مسجد الحرام در مکه حل کرد. دیوارهای زیرین مسجد سلطان احمد با بیش از 20 هزار کاشی سرامیک که در شهر باستانی نیسا ( در شمال غربی آسیای صغیر) مفروش شده و در قسمتهای فوقانی آن از نقاشی استفاده شده است. بیش از 200 شیشه منقوش با طراحی های پیچیده در بخشهای بالایی مسجد مورد استفاده قرار گرفته که ورود نور طبیعی به محوطه داخلی را تسهیل کند و امروزه با کمک چلچراغ ها این نور دو چندان می شود. از دیگر تزئینات داخلی مسجد می توان به آیات قرآن اشاره کرد که بسیاری از آنها توسط سید قاسم قباری نوشته شده که به عنوان بزرگترین خطاط و خوشنویس زمان خود محسوب می شد. کفپوش مسجد نیز با قالی پوشانده شده که توسط مؤمنان به مسجد اهدا می شود و به طور مرتب پس از فرسوده شدن تعویض می شوند. مهمترین عامل داخلی این مسجد محراب آن است که از سنگ مرمر تراشیده و حکاکی شده شده است . در سمت راست محراب نیز منبر قرار دارد. طراحی این مسجد به نوعی بوده که هنگام حضور جمعیت بسیار مسلمانان همه آنها می توانند امام جماعت را دیده و صدای وی را بشنوند. هر کدام از این مناره ها دارای سه بالکن است و حتی تا همین اواخر مؤذن مسجد پنج بار در روز برای اعلام وقت نماز از پلکان مارپیچی و باریک آن بالا می رفت، اما امروزه از بلندگوهای مخصوصی استفاده می شود که صدای اذان در سراسر بخش قدیمی شهر استانبول به گوش می رسد. هنگام غروب آفتاب مسجد سلطان احمد به واسطه نورافکنهای رنگین منور و درخشان به نظر می رسد.
این مسجد که به زبان ترکی به مسجد سلطان احمد شهرت دارد و در زبان انگلیسی با نام مسجد آبی از آن یاد می شود در استانبول، بزرگترین شهر ترکیه، واقع شده که طی سالهای 1435 تا 1923 پایتخت امپراطوری عثمانی بوده است. این مسجد بین سالهای 1609 و 1616 به فرمان سلطان احمد اول ساخته شده که به احترام وی نیز نامگذاری شد. پس از درگذشت سلطان احمد وی را در محوطه این مسجد به خاک سپردند. مسجد سلطان احمد در بخش قدیمی استانبول واقع شده است، منطقه ای که پیش از سال 1453 مرکز قسطنطنیه و پایتخت امپراطوری بیزانس بود. این مسجد درست مقابل مسجد ایا صوفیه (کلیسای سابق حکمت مقدس مسیحیان) قرار دارد و مطابق خواسته سازندگان آن، گنبد و مناره های مسجد آبی خط افق بخش قدیمی شهر استانبول را تحت تسلط خود درآورده است. این مسجد به عمد رو به روی کلیسای حکمت مقدس (مسجد ایا صوفیه کنونی) ساخته شد تا نشان دهند که عثمانی و معماری اسلامی می تواند با هر آنچه که اسلاف مسیحی ساخته اند رقابت کند. البته سازندگان مسجد سلطان احمد از نظر اندازه نتوانستند آن را از کلیسای حکمت مقدس بزرگتر بسازند که این امر موجبات خشم سلطان احمد را فراهم کرد. این دو بنای دینی چشم انداز منحصر به فرد تاریخی و معماری را در شهر استانبول، ترکیه ایجاد کرده اند. این مسجد به علت نقاشی های داخلی آن که اکثریت آن را رنگ آبی تشکیل داده در غرب به مسجد آبی شهرت یافته است. اگرچه این نقاشی ها و تزئینات آبی رنگ آن از تزئیتات اولیه آن محسوب نمی شد، از این رو از داخل مسجد خارج شد و امروزه محوطه داخلی آن چندان هم تداعی کننده رنگ آبی نیست. به معمار این مسجد، محمد آقا دستور داده شده بود که به هیچ وجه نگران هزینه های ساخت زیباترین و باشکوه ترین مسجد مسلمانان در تمام جهان نبوده و تمام تلاش را برای زیباتر ساختن آن صورت دهد. زیر بنای این مسجد مکعبی شکل 53 در 51 متر محاسبه شده و مانند تمام مساجد جهان به نوعی طراحی شده است که هنگامی که مسلمانان برای اقامه نماز می ایستند رو به سمت مکه قرار گیرد، به نحوی که محراب مسجد مقابل آنها قرار دارد. قسمت بالایی ساختمان مکعبی شکل مسجد سلطان احمد گنبدها و نیمه گنبدهایی قرار دارد که گنبد مرکزی آن بالاتر از دیگر گنبدها قرار گرفته و دارای 33 متر قطر و 43 متر ارتفاع است. تصویر کلی این مسجد، یکی از کامل ترین تصویرهای بصری محسوب می شود که چشم بیننده را تا نقطه اوج گنبد هدایت می کند. مسجد سلطان احمد تنها مسجد ترکیه است که دارای 6 مناره است ، هنگامی که مشخص شد سلطان احمد قصد دارد برای این مسجد 6 مناره بسازد به شدت مورد انتقاد قرار گرفت، چرا که این تعداد مناره به طور دقیق تعداد مناره های مسجدی است که در مکه واقع شده (مسجدالحرام)؛ اما سلطان احمد این مشکل را به واسطه اهداء مبلغی به منظور ساخت هفتمین مناره برای مسجد الحرام در مکه حل کرد. دیوارهای زیرین مسجد سلطان احمد با بیش از 20 هزار کاشی سرامیک که در شهر باستانی نیسا ( در شمال غربی آسیای صغیر) مفروش شده و در قسمتهای فوقانی آن از نقاشی استفاده شده است. بیش از 200 شیشه منقوش با طراحی های پیچیده در بخشهای بالایی مسجد مورد استفاده قرار گرفته که ورود نور طبیعی به محوطه داخلی را تسهیل کند و امروزه با کمک چلچراغ ها این نور دو چندان می شود. از دیگر تزئینات داخلی مسجد می توان به آیات قرآن اشاره کرد که بسیاری از آنها توسط سید قاسم قباری نوشته شده که به عنوان بزرگترین خطاط و خوشنویس زمان خود محسوب می شد. کفپوش مسجد نیز با قالی پوشانده شده که توسط مؤمنان به مسجد اهدا می شود و به طور مرتب پس از فرسوده شدن تعویض می شوند. مهمترین عامل داخلی این مسجد محراب آن است که از سنگ مرمر تراشیده و حکاکی شده شده است . در سمت راست محراب نیز منبر قرار دارد. طراحی این مسجد به نوعی بوده که هنگام حضور جمعیت بسیار مسلمانان همه آنها می توانند امام جماعت را دیده و صدای وی را بشنوند. هر کدام از این مناره ها دارای سه بالکن است و حتی تا همین اواخر مؤذن مسجد پنج بار در روز برای اعلام وقت نماز از پلکان مارپیچی و باریک آن بالا می رفت، اما امروزه از بلندگوهای مخصوصی استفاده می شود که صدای اذان در سراسر بخش قدیمی شهر استانبول به گوش می رسد. هنگام غروب آفتاب مسجد سلطان احمد به واسطه نورافکنهای رنگین منور و درخشان به نظر می رسد.