افتاده

 مهجور پریشانم افتاده بکوی تو
خوش بی سروسامانم ازغمزۀ موی تو
 
ای دوست دلم سوزی تاچهره برافروزی
زین شعله دلم سوزددرگوشۀ کوی تو
 
شدبی سروسامان دل شوریده وحیران دل
مائیم پریشان دل ازجام وسبوی تو
 
کس نیست که حال مازان یارهمی پرسد
آخرچه کنم بااین غمخواری خوی تو
 
صبراست دوای دل چون صبرکنم آخر
بسیارتوان کردن لیکن نه زموی تو
 
ای خوبترازمریم زلفت زچه شددرهم
برمانظری آخرای میکده کوی تو
 
ماازغم مهجورت دریافته این معنا
کاین ره نبودپیداوین سرنه به گوی تو