به خدا خواست خدا کشته ببیند ما را

به خدا خواست خدا کشته ببیند ما را

گل سرخیم و دلش خواست بچیند ما را

 

آن چه دیدیم همه نور جمال ازلی است

کربلا عاشق دیدار  حسین بن علی است

 

ما رضاییم به تقدیر الهی اما

آن چه دیدیم همه، لطف خدا بود به ما

 

کربلا گر چه بلا ، خاک شفیع الناس است

متبرک شده با خون دل عباس است

 

متبرک شده با غیرت هفتاد  و دو مرد

همه با عشق ولایت همگی تشنه ی درد

 

روزگاری است که مردان جهان می شنوند

که زنان حرم خون خدا شیر زنند

 

کودکانی که بزرگ اند و سترگ افتادند

مثل شیر اند که در گله ی گرگ افتادند

 

کربلا شور حماسه است پر از زیبایی است

پر احساس پر از عشق پر از شیدایی است

 ...

به خدا خواست خدا کشته ببیند ما را

گل سرخیم و دلش خواست بچیند ما را

 

غنچه های حرم عشق که پر پر شده اند

گل نورند و در این دشت منور شده اند

 

تا نیابد خللی دین خدا خون از ما

تا نخشکد گل  آیین خدا خون از ما

 

های و هیهات که ما اهل ذلالت باشیم

حق در این است که فرزند شجاعت باشیم

 

هیچ گاه از عطش آب ننالید حرم

تشنگی شربت عشقی است که نوشید حرم

 

تشنگی باعث فخر است خدا می داند

تشنگی می کندت مست خدا می داند

 

جرعه ی معرفتی ؛ تشنه ی آنیم همه

قدر جامی که بلا داد  بدانیم همه

 

در بلا  هم  همه جا نور خدا را دیدیم

"آن چه او ریخت به پیمانه ی ما نوشیدیم "