عنوان كتاب: پيشگامان نگارگري و نستعليق
نويسنده: دكتر يعقوب آژند
ناشر: امير كبير، كتاب هاي جيبي
چاپ اول/ تهران/ 1386/ 104 صفحه
اين كتاب دومين كتاب از دسته كتابهاي جيبي مفاخر هنري ايران شركت سهامي كتابهاي جيبي است. پيشتر كتاب سلطانعلي مشهدي به قلم همين نويسنده و از اين دسته، در سايت انجمن خوشنويسان ايران شعبه شهريار معرفي گرديد. اين كتاب به پيشگامان و پايه گذاران دو هنر نگارگري و خوشنويسي ايران در سده هاي هشتم و نهم هجري مي‌پردازد. نويسنده علت تشكيل كتاب به اين ترتيب را وضع و اختراع نگارگري بدست احمد موسي و نستعليق بدست ميرعلي هروي مي‌داند در سده هشتم و در جستجوي پيدا كردن روابطي پيدا و پنهان بين اين دو هنر است.
اين كتاب در دو بخش تنظيم شده است. بخش اول مربوط به پيشگامان نگارگري و بخش دوم مربوط به پيشگامان نستعليق است. در بخش اول قبل از بررسي پيشگامان هنر نگارگري، احوال سياسي، فرهنگي و هنري آن سالها از جمله به قدرت رسيدن ايلخانان، كتابخانه هاي دوره ايلخانان و نيز كتابت خانه و صورت خانه به اختصار بيان مي‌شود. در ادامه به احوال و آثار احمدموسي، امير دولتيار، شمس الدين، جنيد، عبدالحي و مولانا خليل مصور به عنوان پيشگامان هنر نگارگري پرداخته مي‌شود. در بخش دوم به احوال و آثار پيشگامان نستعليق: ميرعلي تبريزي، مولانا عبدالله (عبيدالله)، مولانا جعفر تبريزي و مولانا اظهر تبريزي مي‌پردازد. نويسنده در مقدمه آورده است كه "در پي كشف مايه ها و فوت و فن هاي اين دو هنر به سراغ پايه گذاران آنها رفت و با همه گسست اطلاعاتي و خست منابع، توانست تصويري هرچند ناقص ولي گويا از ساحت هنري اين هنرمندان پيش رو نهد و با كنار هم نهادن گزارش هاي پراكنده، نكته هاي ناروشن و دستاوردهاي آن را روشن تر سازد."
اين كتاب مختصر، بسيار مفيد است زيرا علاوه بر اطلاعات ارزشمندي كه به دست مي‌دهد، به روشي علمي نوشته شده و حاوي سرنخهاي زيادي براي پيداكردن منابع و جستجوهاي بيشتر است.
*******
در اين نوشتار كوتاه، هدف معرفي كتاب بود نه نقد. اما انتظار تحمل تذكري دوستانه در راستاي اعتلاي هنر و يا دست كم حفظ آنچه داريم نگارنده را برآن مي‌دارد كه در انتها، خطايي را گوشزد نمايد تا در چاپ بعدي اصلاح شود. اگر از خط نستعليق كامپيوتري و نامرتب عنوان كتاب بر روي جلد بگذريم، يك دندانه اضافه در كلمه "پيشگامان" در عبارت عنوان كتاب، حتي بر غير اهل فن نيز سنگين است؛ بماند كه جفايي است بر پيروان و "پيشگامان نگارگري و نستعليق".
نويسنده: دكتر يعقوب آژند
ناشر: امير كبير، كتاب هاي جيبي
چاپ اول/ تهران/ 1386/ 104 صفحه
اين كتاب دومين كتاب از دسته كتابهاي جيبي مفاخر هنري ايران شركت سهامي كتابهاي جيبي است. پيشتر كتاب سلطانعلي مشهدي به قلم همين نويسنده و از اين دسته، در سايت انجمن خوشنويسان ايران شعبه شهريار معرفي گرديد. اين كتاب به پيشگامان و پايه گذاران دو هنر نگارگري و خوشنويسي ايران در سده هاي هشتم و نهم هجري مي‌پردازد. نويسنده علت تشكيل كتاب به اين ترتيب را وضع و اختراع نگارگري بدست احمد موسي و نستعليق بدست ميرعلي هروي مي‌داند در سده هشتم و در جستجوي پيدا كردن روابطي پيدا و پنهان بين اين دو هنر است.
اين كتاب در دو بخش تنظيم شده است. بخش اول مربوط به پيشگامان نگارگري و بخش دوم مربوط به پيشگامان نستعليق است. در بخش اول قبل از بررسي پيشگامان هنر نگارگري، احوال سياسي، فرهنگي و هنري آن سالها از جمله به قدرت رسيدن ايلخانان، كتابخانه هاي دوره ايلخانان و نيز كتابت خانه و صورت خانه به اختصار بيان مي‌شود. در ادامه به احوال و آثار احمدموسي، امير دولتيار، شمس الدين، جنيد، عبدالحي و مولانا خليل مصور به عنوان پيشگامان هنر نگارگري پرداخته مي‌شود. در بخش دوم به احوال و آثار پيشگامان نستعليق: ميرعلي تبريزي، مولانا عبدالله (عبيدالله)، مولانا جعفر تبريزي و مولانا اظهر تبريزي مي‌پردازد. نويسنده در مقدمه آورده است كه "در پي كشف مايه ها و فوت و فن هاي اين دو هنر به سراغ پايه گذاران آنها رفت و با همه گسست اطلاعاتي و خست منابع، توانست تصويري هرچند ناقص ولي گويا از ساحت هنري اين هنرمندان پيش رو نهد و با كنار هم نهادن گزارش هاي پراكنده، نكته هاي ناروشن و دستاوردهاي آن را روشن تر سازد."
اين كتاب مختصر، بسيار مفيد است زيرا علاوه بر اطلاعات ارزشمندي كه به دست مي‌دهد، به روشي علمي نوشته شده و حاوي سرنخهاي زيادي براي پيداكردن منابع و جستجوهاي بيشتر است.
*******
در اين نوشتار كوتاه، هدف معرفي كتاب بود نه نقد. اما انتظار تحمل تذكري دوستانه در راستاي اعتلاي هنر و يا دست كم حفظ آنچه داريم نگارنده را برآن مي‌دارد كه در انتها، خطايي را گوشزد نمايد تا در چاپ بعدي اصلاح شود. اگر از خط نستعليق كامپيوتري و نامرتب عنوان كتاب بر روي جلد بگذريم، يك دندانه اضافه در كلمه "پيشگامان" در عبارت عنوان كتاب، حتي بر غير اهل فن نيز سنگين است؛ بماند كه جفايي است بر پيروان و "پيشگامان نگارگري و نستعليق".