باران
بهاران را
جدّی نمی‌گیرد.
چشمان من
خیل غباران را.
هرچند
از جاده‌های شسته رُفته،
از این خیابان‌های قیراندود
دیگر غباری برنخواهد خاست؛
هرچند
با آفتاب رنگ و رو ر‌َفته
از روی این دریای سرب و دود،
هرگز بخاری برنخواهد خاست؛
امّا،
حتّی سواد هر غباری نیز
در چشم من دیگر
معنای دیدار سواری نیست؛
این چشم‌ها
از من دلیل تازه می‌خواهند!