خیمه‌ات در کجاست؟ مهدی جان
ذی طوی یا مناست؟مهدی جهان
دل برایت بهانه می‌گیرد
در غمت مبتلاست، مهدی جان
این چه هجری‌ست قسمت ما شد؟
انتهایش کجاست؟ مهدی جان
یک نشانی برای ما بفرست
این چه رسم وفاست؟ مهدی جان
بی‌گل رویت، ای گل هستی!
گل اگر بی‌صفاست مهدی جان
بَه! چه زیبایی، ای گل نرگس!
بوی تو جان‌فزاست، مهدی جان
بارها دیده‌ایم روی تو
چهره‌ات آشناست، مهدی جان
گر نگاهی به ما کنی گاهی
این، همان کیمیاست، مهدی جان
جام وصلت اگر به دست ما آید
دردها را دواست، مهدی جان
عشق تو از برای منتظران
بهترین عشق‌هاست، مهدی جان
ذره‌ای از غبار کوی رهت
بهر ما توتیاست، مهدی جان
کشتی و بادبان بحر وجود
بی تو، بی ناخداست، مهدی جان
شده وقت طلوع، ای خورشید!
گرچه ابری هواست، مهدی جان
هر که خورشید را کند انکار
کور پر مدعاست، مهدی جان
تو مهیا برای آمدنی
این تعلّل ز ماست، مهدی جان
سایه‌ی کفر بر جهان افتاد
این دگر کی رواست؟ مهدی جان
هست هر روز، روز عاشورا
همه جا کربلاست، مهدی جان
خطبه خواندن از آن توست، عزیز
این نه در شأن ماست، مهدی جان
پس بیا خطبه‌ای جهانی کن
آخرین جمعه هاست، مهدی جان
این که آزرده‌خاطری، شاید
همه از دست ماست مهدی جان
داری از دست ما شکایت‌ها
گله‌هایت بجاست مهدی‌جان
لیک اغماض و عفو و لطف و صفا
شیوه‌ی اولیاست، مهدی جان
یا بیا یا نشانه‌ای بفرست
به خدا این سزاست مهدی جان