نمایشنامه نویسی در ایران (جلد اول: از آغاز تا سال 1370)
نویسنده: حسین فرخی
464 ص، تهران: انتشارات فرهنگستان هنر، 1386، چاپ اول
این كتاب، جلد اول از مجموعه ای است كه به بررسی و تحلیل نمایشنامه نویسی در ایران و هم چنین نمایشنامه هایی كه تاكنون به چاپ رسیده است می پردازد. برای تمامی نمایشنامه ها، تا حد امكان، شناسنامه كاملی از اثر (نام نمایشنامه، نویسنده، تاریخ نگارش، سال چاپ، ناشر، تیراژ و تعداد صفحات) ارائه شده و سپس مشخصات متن، شامل تعداد پرده ها یا تابلوها و صحنه ها و اسامی شخصیت های نمایشنامه و گاه مشخصات و تاریخ اجرا ذكر گردیده است. سرانجام، خلاصه هر نمایشنامه همراه با تحلیل آن آمده است. نویسنده در این مجموعه نشان می دهد كه چگونه نمایشنامه نویسان ایران در چند دهه اخیر، بیش از انتقال تكنیك های نمایشنامه نویسی غربی، به انتقال مفاهیم و آداب و سنن و در مجموعه روح حاكم بر فرهنگ غربی پرداخته و از آداب و سنن و فرهنگ پررمز و راز ایران در امر نمایشنامه نویسی غفلت كرده اند. او سعی كرده است با رجوع به آثار نمایشنامه نویسان ایران و تحلیل آنها با نگاهی نقادانه، به بررسی علل ركود نمایشنامه نویسی در كشور ما و فقدان چهره های ممتاز وشاخص در این هنر بپردازد.
این كتاب، جلد اول از مجموعه ای است كه به بررسی و تحلیل نمایشنامه نویسی در ایران و هم چنین نمایشنامه هایی كه تاكنون به چاپ رسیده است می پردازد.