مجعفری معتقد است درامنويسی در نمايشنامههای مربوط به تئاتر دفاع مقدس مهمترين مسئلهای است كه بايد در اين گونه تئاتر مورد بررسی قرار گيرد.
«روحالله جعفری»، كارگردان تئاتر، با ارائه چشماندازی از جايگاه تئاتر دفاع مقدس اظهار كرد: در ابتدای بحث بايد نحوه تفكيك و تفاوتی كه ميان تئاتر دفاع مقدس، نمايش مذهبی، دينی، ارزشی و ديگر ژانرها قرار داده شده را مورد بررسی قرار داد.
وی در ادامه افزود: به اعتقاد من اين تقسيمبندی اشتباه است، زيرا درونمايه تئاتر آيين است و بايد اين آيين را در زمينههای مختلف جستوجو كرد، آن را به گونهای اصولی به مرحله اجرا درآورد و به آن بها داد. ضمن اينكه بايد آن را براساس شاخصههايی كه دارد مورد بررسی و ارزيابی قرار داد.
جعفری متذكر شد: مسئلهای كه بايد روی آن متمركز شد برنامههايی است كه در حوزه سياستگذاریهای كلان فرهنگی، معاونت هنری و مديركل هنرهای نمايشی تدوين میشود. برای بهتر شدن كار اين سياستها بايد مدام مورد ارزيابی قرار بگيرد و به درستی به هنرمندان ارائه شود.
اين كارگردان تصريح كرد: معمول كارهايی در حوزه دفاع مقدس انجام میشود، مجموعه آيينهايی است كه هر كدام با زبان و محتوايی متفاوت اما در بطن با هدفی واحد توليد میشود. تنها تفاوت آنها در نحوه ارائه است كه با زبانهای مختلف و ساختارهای گوناگونی به اجرا درمیآيد.
مسئلهای كه بايد روی آن متمركز شد برنامههايی است كه در حوزه سياستگذاریهای كلان فرهنگی، معاونت هنری و مديركل هنرهای نمايشی تدوين میشود. برای بهتر شدن كار اين سياستها بايد مدام مورد ارزيابی قرار بگيرد و به درستی به هنرمندان ارائه شود.
جعفری تصريح كرد: بايد با برنامهريزیهای مدون و حسابشده به اين كارها بها داده شود و ذهنيت هنرمندان را به اين سمت و سو سوق داد تا با فضای پرنشاطی روبهرو شويم. به عنوان مثال در مجموعه تئاتر شهر كه ويترين تئاتر تهران و در نمايی كلیتر نمايی از تئاتر ايران به حساب میآيد، بايد به گونهای برنامهريزی كرد كه شاهد كارهای بيشتری در حوزه دفاع مقدس باشيم.
وی در تكميل مطالب فوق افزود: نكته ديگری كه بايد به آن توجه كرد اين است كه برای بالندگی هنرهای نمايشی بايد به درامنويسی و نمايشنامهنويسی بها داده شود. تا زمانی كه جامعه هنری و كسانی كه در اين حوزه مشغول سياستگذاریهای كلان فرهنگی هستند و در آن فعاليت میكنند، درصدد يكسو كردن برداشتهايشان با يكديگر نباشند، نمیتوان كاری از پيش برد.
كارگردان نمايش «اسبهای پشت پنجره» تصريح كرد: اگر تعامل درستی ميان هنرمندان برقرار نشود، نمیتوان مدعی بالندگی در تئاتر ملی شد. لذا برای مرتفع كردن اشكالات موجود در اين زمينه بايد به نمايشنامهنويسی بهای بيشتری داده شود. زيرا درامنويسی مهمترين اصل در نمايشنامهنويسی تئاتر دفاع مقدس است. متاسفانه اين نقطه ضعفی است كه در مجموعه مديريت كلان هنرهای نمايشی و سياستهای آن وجود دارد.
وی در پاسخ به اين پرسش كه جشنوارههای دفاع مقدسی چه نقشی در اعتلای تئاتر دفاع مقدس دارند؟، اظهار كرد: با برگزاری صرف جشنوارهها نمیتوان به بالندگی تئاتر كشور كمك كرد و نتيجه خوبی از آن دريافت كرد. زيرا تئاتر پيكره نحيفی دارد و با برنامهريزی اصولی بايد اين وضعيت را بهتر كرد.
جعفری تأكيد كرد: برای برگزاری هر جشنواره هزينههای بسياری صرف میشود، اما متأسفانه كسانی كه با خلاقيت بسيار كار می كنند، كار آنها پس از برپايی جشنوارهها با هيچ توجهای روبهرو نمیشود، زيرا فرصت ورود و خلاقيت اجرای آثار پس از جشنواره به آنها داده نمیشود و چون فرصت ورود ندارند دلسرد میشوند.
جعفری در پايان خاطرنشان كرد: اين مشكل كاملاً زيرساختی است، زيرا مكان مناسبی برای اجرای تئاتر وجود ندارد و بالطبع گروه با ركود و نخوتی روبرو میشود كه حل اين مشكل با زمنيهسازیهای لازم و سياستگذاریهای درست مرتفع میشود.
![](https://media.abna24.ir/arts/media/2013/03/1550_درام نویسی.jpg)
مجعفري معتقد است درامنويسي در نمايشنامههاي مربوط به تئاتر دفاع مقدس مهمترين مسئلهاي است كه بايد در اين گونه تئاتر مورد بررسي قرار گيرد.