عوامل بسياری در ارتقای سطح كيفی تئاتر دفاع مقدس نقش دارد كه از جمله آن میتوان به امكانات صحنه‌ای مناسب، حمايت بخش‌های خصوصی از اين ژانر تئاتر، صرف بودجه لازم و ... اشاره كرد.
برای همه كسانی كه در عرصه تئاتر فعاليت می‌كنند، ژانری به نام دفاع مقدس با پيشينه‌ای عميق، ملی و ميهنی پيش روی آنها قدعلم كرده است كه با ارزش بودن اين ژانر سبب شده تا دلسوزان نسبت به اين حوزه با نگاهی متفاوت و احترام‌برانگيز از آن ياد كنند.
تئاتر دفاع مقدس از دل مردمی برمیآيد كه هشت سال با واقعه جنگ روبه‌رو بوده و آن را با تمام وجود خود حس كردند، لذا مفاهيمی كه صرفاً از بطن نگاه تشريفاتی برمی‌‌آِيد، ممكن است جايگاه اين حوزه را تا حدی خدشه‌دار كند.
برخلاف عقيده بسياری كه معتقدند تئاتر دفاع مقدس گرفتار كليشه‌های سختی شده است، بايد گفت بيشترين كمكی كه اين حوزه برای ارتقاء روند كيفی خود نياز دارد، توجه به زمينه‌های كاری مساعد است. شايد بتوان عمده‌ترين عاملی كه باعث كليشه‌سازی در اين حوزه می‌شود را به عوامل حاشيه‌ای اما بسيار مهمی معطوف كرد كه در واقع بن‌مايه تئاتر را تشكيل می‌دهد.
تئاتر دفاع مقدس؛ تئاتری مردمی
تئاتر دفاع مقدس از دل مردمی برمیآيد كه هشت سال با واقعه جنگ روبرو بوده و آن را با تمام وجود خود حس كردند، لذا مفاهيمی كه صرفاً از بطن نگاه تشريفاتی برمیآيد، ممكن است جايگاه اين حوزه را تا حدی خدشه‌دار كندبررسیهای بسياری در اين حوزه نشان داده است كه نبود امكانات لازم اعم از سالن‌های ويژه تئاتر دفاع مقدس با امكانات صحنه‌ای مناسب، عدم حمايت بخش‌های خصوصی از اين ژانر تئاتر، عدم بودجه لازم و كافی برای اين بخش و ... می‌تواند ضربه‌های بسياری به اين ژانر وارد كرده كه كمترين آن كليشه‌سازی در مضامين و اجراست. لذا جلوگيری از چنين مشكلاتی به پيشرفت اين بخش از تئاتر كمك می‌كند.
يكی از نكاتی كه در عرصه تئاتر دفاع مقدس نقش مهمی در پيشگيری از كليشه‌وار شدن آثار دارد به ويژگی‌های سالن‌های اجرا برمی‌گردد. اگر سالن‌هايی مجهز به امكانات لازم از جمله فراهم كردن صدای مناسب صحنه، وسائل مورد نياز در صحنه و تسهيل اجرای بازيگران شود، قطعاً بخشی از مشكلات كليشه از اين بخش رخت برمی‌بندد.
با نگاهی گذرا میتوان دريافت كه نمايشنامه‌های بسيار خوبی در حوزه دفاع مقدس نگارش شده است و قريب به اتفاق اساتيد دانشگاهی و كارگردانان حرفه‌ای حداقل يك كار در حوزه تئاتر دفاع مقدس روی صحنه برده‌اند. ضمن اين‌كه كم نبوده است شمار هنرمندان جوانی كه به خوبی توانسته‌اند نمايشی را با قدرت ساختاری فراوان ماندگار كنند.
با توجه به گفته‌های فوق، آن‌چه در حيطه وظايف هنرمندان قرار می‌گيرد اين است كه با نگاهی مستقل و مبتنی بر آرمان‌های جنگ دست به توليد آثار دفاع مقدسی بزنند و اين طريق به كاهش آثار سفارشی منجر شده و به مواقع لزوم محدود شود.
در پايان بايد گفت تئاتر متكی به مخاطب است، به ويژه ژانری همانند دفاع مقدس كه از بطن دوره‌ای سخت و حساس از زندگی مردم برمی‌خيزد و بايد مطابق با نيازها، سلايق و علايق مردم پيش رود. لذا اين ژانر بيش از پيش نيازمند همراهی مستمر هنرمندان و مخاطبان با يكديگر است.