بسم الله الرحمن الرحیم
گفتار
به نظر می‌رسد در رسانه، اتفاق مباركی روی داده و آن حركت از سمت پوسته، به سوی باطن است؛ یعنی به جای آن‌كه تنها به ظواهر دین پرداخته شود، به مضامین و محتواهای دینی نیز پرداخته شده كه البته پرداختن به آنها، مسئولیت بیشتری برای اصحاب رسانه به بار می‌آورد. یكی از این رسالت‌ها، دقت در صحت و سقم مضامینی است كه قرار است از رسانۀ ملی پخش شود.
همان‌گونه كه این روزها، در سریال‌های تلویزیونی رسم شده، استفاده از كارشناس مذهبی، یكی از راه‌های برآورده ساختن بهینة این رسالت است؛ ولی گاه، لازم است شورایی متشكل از نخبگان حوزه و كارشناسان مذهبی برنامه‌های سیما، بر این محتواها، نظارت جدی كنند؛ به ویژه در مباحثی كه برای نخستین بار، در عرصة هنر مطرح می‌شوند، دغدغۀ نظارت بیشتر است؛ مانند همین مسئلة شیطان‌شناسی. باید آستانۀ ادراك مخاطب در نظر گرفته شود. این بحث در روان‌شناسی دین، مطرح می‌شود كه برای كودك، آستانة ادراكی در نظر گرفته شود و بر اساس آن آستانه، تعیین شود كه كودك باید چه مفاهیمی را دریابد و چه مفاهیمی را نباید. در سیرة تربیتی معصومان، این مسئله بسیار مورد تأکید قرار گرفته‌است. پیامبر مكرم(ص) هر آنچه را به علی(ع) می‌فرمودند، به ابوذر نمی‌گفتند. لازم است برخی سریال‌ها، به جهت نوع نگاه یا مفاهیمی كه دارند، به شبكه‌ای منتقل شوند كه بینندۀ خاص دارد. به همین دلیل، رسانه باید به درجه‌بندی برنامه‌هایش دقت كند؛ زیرا هر مفهومی، در هر ساعتی و برای هر بیننده‌ای، قابل درك نخواهد بود.
نویسنده:حجت‌الاسلام آذربایجانی
منبع: ماهنامه رواق هنر و اندیشه ،شماره هفدهم وهجدهم
Ps147