اميد فردا

تو اى پرورده «نرگس‏» كه از گلزار زهرايى دل افروز و دلارامى و دلجوى و دل‏آرايى به بى‏ همتايى يزدان ، تو هستى بهترين برهان كه اى موجود بى‏ همتا، ندارى مثل و يكتايى ز سوى عالم امكان، كمر بر خدمتت‏ بسته به فرمان مطاع تو مهيا ، تا چه فرمايى! ز يك سو ، روز و شب ، هر لحظه در آماده باش تو سراپا گوش بر فرمان حق ، استاده بر پايى گرفتاران هجرانت نشسته بر سر راهت مگر اين عقده غمها ، به وصل خويش بگشايى رسيده جان به لب ديگر ، جدايى دلبرا تا كى؟ برفت از كف قرار ما، چرا آخر نمى‏ آيى؟ تو را آيينه قرآن به خوبى مى‏ نماياند به پشت پرده غيبت ، مشو پنهان ، كه پيدايى جهان از بند مشكلها، به آسانى رها گردد اگر اى رحمت‏ يزدان جمال خويش بنمايى مكن امروز و فردا در ظهورت ، اى كه مى‏ دانى پناه ما به امروزى ، اميد ما به فردايى «حسان‏» حيران ازاين رافت كه برما بى‏ كسان دارى كه ديده چون تو دلسوزى ؟كه دارد چون تو مولايى ؟