کتاب «زیراندازی بافی ایرانی» به قلم عبدالحسین قاسم‌نژاد در سه فصل به نشانه‌ها، خاستگاه زیر انداز بافی و پازیریک می‌پردازد.
کشف قالی پازیریک در دهه 50 میلادی سرآغاز یک سلسله پژوهش‌های گسترده و چند باره گشت تا مشخص شود این دست بافته اثری ایرانی است یا یک محصول امریکایی. از سویی دیگر پازیریک با چنین ویژگی‌‌های والا در روش بافت، تراکم، نقش‌پردازی، رنگرزی و رنگ‌آمیزی می‌بایست تجربه‌ای پانصد ساله در پس خود داشته باشد.
آنچه در این کتاب مورد توجه قرار می‌گیرد، اینست که چگونه می‌توان در گذر زمان به دنبال رد پای تطور و دگرگونی و حتی اختراع چیزی همچون زیرانداز گره‌دار بود و چه عواملی را می‌توان به عنوان نشانه‌ی این دگرگونی در پیشرفت و ساخت کفپوش و زیرانداز در نظر گرفت و مورد استفاده قرارداد که از پس این نشانه‌ها و تجارب و کوشش‌ها به فنی به نام بافت قالی (زیراندازی با تار، پود و پرز گره‌خورده) دست یافت. به هر روی از کنار هم قرار دادن یافته‌‌های باستانی مربوط به بافندگی در فلات ایران {بیش از 104 منطقه باستانی از گنج دره 8500 پ. م. تا قومس ساسانی}، و منش زندگی ساکنین آن، این ایده به ذهن می‌رسد که سرزمین ایران خود می‌توانست خاستگاه فن زیراندازبافی باشد. ( برگرفته از پیشگفتار)
تورج ژوله در مقدمه این کتاب نوشته است: « این کتاب نتیجه اصلی یک پژوهش دانشگاهی است و فصل مهمی را در مطالعات تاریخی فرش بافی ایران می گشاید، به نحوی که دستاورد های پژوهشی آن مرجع قابل اطمینانی جهت تدریس در مقاطع بالاتر از کارشناسی و در رشته هایی نظیر صنایع دستی، فرش، پژوهش هنر و… است.»
عبدالحسین قاسم نژاد متولد 1359 و فارغ التحصیل کارشناسی فرش با گرایش رنگرزی از دانشگاه فرش اردکان است و این کتاب پایان‌نامه کارشناسی نویسنده است که تورج ژوله، نویسنده و مدرس سابق دانشگاه‌های فرش استاد راهنما و منصور سجادی باستان‌شناس و رییس هیات باستان‌شناسی شهر سوخته سیستان، استاد مشاور وی بوده‌اند.
نویسنده در این کتاب علاوه بر بررسی دوباره برخی از کشفیات قدیمی، بیشترین تلاش خود را معطوف به مواردی ساخته که یا تاکنون مورد توجه جدی نبوده اند و یا در اثر گزارشات اشتباه و کم اهمیت مورد توجه پژوهشگران فرش و دستباف‌های ایران قرار نگرفته‌اند. در واقع برخی از تصاویر این کتاب برای اولین بار است که منتشر می‌شوند و فصل جدیدی از مطالعات باستان‌شناسانه را برای علاقه‌مندان و پژوهشگران فرش می‌گشایند.
کشف قالی پازیریک در دهه 50 میلادی سرآغاز یک سلسله پژوهش‌های گسترده و چند باره گشت تا مشخص شود این دست بافته اثری ایرانی است یا یک محصول امریکایی. از سویی دیگر پازیریک با چنین ویژگی‌‌های والا در روش بافت، تراکم، نقش‌پردازی، رنگرزی و رنگ‌آمیزی می‌بایست تجربه‌ای پانصد ساله در پس خود داشته باشد.
آنچه در این کتاب مورد توجه قرار می‌گیرد، اینست که چگونه می‌توان در گذر زمان به دنبال رد پای تطور و دگرگونی و حتی اختراع چیزی همچون زیرانداز گره‌دار بود و چه عواملی را می‌توان به عنوان نشانه‌ی این دگرگونی در پیشرفت و ساخت کفپوش و زیرانداز در نظر گرفت و مورد استفاده قرارداد که از پس این نشانه‌ها و تجارب و کوشش‌ها به فنی به نام بافت قالی (زیراندازی با تار، پود و پرز گره‌خورده) دست یافت. به هر روی از کنار هم قرار دادن یافته‌‌های باستانی مربوط به بافندگی در فلات ایران {بیش از 104 منطقه باستانی از گنج دره 8500 پ. م. تا قومس ساسانی}، و منش زندگی ساکنین آن، این ایده به ذهن می‌رسد که سرزمین ایران خود می‌توانست خاستگاه فن زیراندازبافی باشد. ( برگرفته از پیشگفتار)
تورج ژوله در مقدمه این کتاب نوشته است: « این کتاب نتیجه اصلی یک پژوهش دانشگاهی است و فصل مهمی را در مطالعات تاریخی فرش بافی ایران می گشاید، به نحوی که دستاورد های پژوهشی آن مرجع قابل اطمینانی جهت تدریس در مقاطع بالاتر از کارشناسی و در رشته هایی نظیر صنایع دستی، فرش، پژوهش هنر و… است.»
عبدالحسین قاسم نژاد متولد 1359 و فارغ التحصیل کارشناسی فرش با گرایش رنگرزی از دانشگاه فرش اردکان است و این کتاب پایان‌نامه کارشناسی نویسنده است که تورج ژوله، نویسنده و مدرس سابق دانشگاه‌های فرش استاد راهنما و منصور سجادی باستان‌شناس و رییس هیات باستان‌شناسی شهر سوخته سیستان، استاد مشاور وی بوده‌اند.
نویسنده در این کتاب علاوه بر بررسی دوباره برخی از کشفیات قدیمی، بیشترین تلاش خود را معطوف به مواردی ساخته که یا تاکنون مورد توجه جدی نبوده اند و یا در اثر گزارشات اشتباه و کم اهمیت مورد توجه پژوهشگران فرش و دستباف‌های ایران قرار نگرفته‌اند. در واقع برخی از تصاویر این کتاب برای اولین بار است که منتشر می‌شوند و فصل جدیدی از مطالعات باستان‌شناسانه را برای علاقه‌مندان و پژوهشگران فرش می‌گشایند.