امام حسین(ع) مهمترین دلیل برای اجراء تعزیه وگردهمایی مردم برای تماشای آن است اما جذابیت و اجراء کردن باشور و حال یک تعزیه نیز باعث پرشورتر شدن آن مجلس وآمدن سیل جمعیت مشتاق تعزیه به خصوص جوانان درتکایا ومحلهای اجراء تعزیه میباشد.
مسلما نوآوری ونبوغ بالای اهل تعزیه در این امر مهم تاثیر به سزایی داردچنانکه خلاقیت ونوآوری در هر زمینه ای چنین نقشی را ایفا میکند.اما نبوغ ونوآوری به چه قیمتی. در ساخت یک سریال یا یک فیلم جنگی یا عاطفی یا در اجراء یک تئاتر و غیره...... هر ریسکی را میتوان انجام داد نتیجتا میگویند این فیلم یا سریال یا .... ناموفق بوده وتمامی نتایج منفی آن متوجه یک شخص یا یک گروه می‌شود. اما وقتی پای دین و مذهب به میان می آید انسان باید دست به عصا راه برود.دیگر نمی‌توان هر ریسکی را انجام داد نبوغ ونوآوری باید کنترل شده باشد باید حساب شده باشد . اگر بدعتی مغایر اصول دین ما دربین اعتقادات ما پایه گذاری شود دود آن در چشم یک نفر ویک گروه نمیرود بلکه عواقب آن متوجه دین وشریعت مامیگردد آنوقت دشمنان برپایی مراسم عزاداری امام حسین(ع ) ودشمنان ومخالفان تعزیه سینه سپر میکنند وهمه اعتقادات ما را به تمسخر میگیرند.
این مقدمه چینی برای گفتن یک مسئله حساس و رو به رشد در تعزیه است که گاهی زنگ خطر را برای برپایی سالم یک مجلس عزاداری به صدا در می آورد .امروزه تعزیه خوانان عمدتا موفق ما گهگاه دیده شده برای پرشور تر کردن مجالس خود دست به اجراء حرکاتی میزنند که در شان مجلس امام حسین نیست.زره پوشی در نقش حضرت امام حسین.حضرت عباس. حضرت حر .حضرت مسلم و.....باید بدور از بعضی حرکات سخیف وسبک باشد که گاهی این حرکات شبیه حرکات ژانگولر میگردد.زره پوشی بزرگان دین ماباید سنگین ودر شان بزرگان دین ماباشد حال آنکه بعضی از تعزیه خوانان ما نقش خود در تعزیه را با نقش جومونگ اشتباه میگیرند.تحریراز قسمتهای جذاب گفتاری در تعزیه است که مردم هم میپسندند لیکن وقتی که بجا وبه اندازه استفاده شود.نه اینکه یک تعزیه همه اش بشود تحریر یا بقول عوام چح چح.تحریر مناسب قسمتهای حماسی تعزیه است نه اینکه تعزیه خوان در نقش حضرت عباس روبروی حضرت زینب بایستد وتحریر بزند ویادر مقابل امام حسین که باید آرام ومتین باشد تحریر بزند. ضمنا اشعارباید متناسب با روحیات دین ما باشد.امامان واهل بیت ایشان کلام توهین آمیز بر زبانشان جاری نمیشد حال آنکه بعضی از تعزیه خوانها برای جلوه دادن به مجلس وبهتر است بگویم کم نیاوردن در مقابل تعزیه خوان روبروبه خصوص در تعزیه حضرت حر اشعاری میخوانند که بدترین توهین ها را به یاوران امام حسین میکنندو خیلی اوقات باعث تشنج وبه هم ریختن مجلس میشوند(یکی از تعزیه خوانان جوان اما بنام در نقش حضرت حر در یکی ازتعزیه ها بعد از رد وبدل کردن اشعار زشت وتوهین آمیز در مقابل تعزیه خوان جوانتر از خود در نقش حضرت عباس که باعث درگیری در تعزیه شد پشت میکروفون میگوید خود کرده را تدبیر نیست یعنی من برای اینکه در مقابل نقش روبرو کم نیاورم مجبورم همه چیز رازیر پا بگذارم وهر چی دلم میخواد بگم) .اشعار جدید وملودیهای جدید باید قداست تعزیه را حفظ کند بعضی ملودیها کم ارزش ونامتناسب میباشد.
حال آنکه این ملودیهاانسان را به یاد آهنگ‌های طرب انگیز وناجورقدیمی می اندازد.حتی گاهی گروه موزیک از دف در تعزیه استفاده میکند وعن قریب است که پای کمانچه و ویالون هم به تعزیه باز شود.چکیده کلام: اینکه هیچکس مخالف نو آوری وخلاقیت در تعزیه نیست ما معتقدیم تعزیه باید اصالت خود را حفظ کند اشعار قدیمی وخوب باید حفظ شو د اما میتوان اشعار جدید و پر مغز وپر معنا را به تعزیه اضافه کرد ا اما بسیار محدود. اگر قرار باشد هر روز یک نفر که طبع شعر دارد بیاید و شعری به تعزیه اضافه کند نسخه‌های قدیمی که اصالت تعزیه هستند از بین میرود.باید ملودیها وتحریرها بامذهب ما متناسب باشدومخلص کلام: باید حرکات وگفتار ورفتار تعزیه خوان برای امام حسین باشد نه برای خودش ونه برای معروفیتش.
امام حسین(ع) مهمترین دلیل برای اجراء تعزیه وگردهمایی مردم برای تماشای آن است اما جذابیت و اجراء کردن باشور و حال یک تعزیه نیز باعث پرشورتر شدن آن مجلس وآمدن سیل جمعیت مشتاق تعزیه به خصوص جوانان درتکایا ومحلهای اجراء تعزیه میباشد.