هم اکنون تعداد زیادی از طلابی که در حوزه علمیه قم مشغول به تحصیل علوم دینی اصلی (یعنی قرآن، حدیث، فقه و اصول) هستند، در رشته هایی از علوم دیگر نیز آموزش می بینند؛ مانند علوم اجتماعی، علوم سیاسی، روابط بین الملل، تاریخ، فلسفه غرب، کلام جدید، ادیان و مذاهب دیگر، روانشناسی، تعلیم و تربیت، فلسفه هنر، حکمت هنر، زبانهای خارجی و...
آنان در واقع، با داشتن "مطالعات بین رشته ای" تلاش می کنند پاسخی دینی به نیازهای روز جامعه فراهم آورند.
از این گروه هستند تعداد زیادی از طلاب که در علوم و فنون سینمایی همچون "تهیه کنندگی"، "فیلمنامه نویسی"، "کارگردانی"، "انیماتوری" و "نقد فیلم" تحصیل کرده، فعالیت میدانی نموده و حتی جوایز ملی ــ همچون سیمرغ بلورین جشنواره فجر ــ را برده اند.
شاید بتوان این دسته از طلاب را "روحانیون خاص" نامید که پا به عرصه پر چالش هنر هفتم نهاده اند؛ عرصه ای که هنوز هم نزد بسیاری از روحانیت سنتی و نیز برخی خانواده های مذهبی یک "تابو" محسوب می شود.
اولین بار دو سال پیش و در سی و یکمین جشنواره فیلم فجر بود که حضور نظام مند تعدادی از "طلاب و روحانیون سینما شناس" را در جشنواره فیلم فجر شاهد بودیم؛ حضوری که برکات زیادی برای پیشرفت در عرصه سینما و تلویریون دینی داشت.
حتی خبرگزاری ابنا نیز از آن حضور بی نصیب نماند و تعدادی از نقدها و تحلیل محتواهای این روحانیون از فیلمهای جشنواره سی و یکم را منتشر نمود.
این حضور در سال گذشته و سی و دومین جشنواره کمرنگ بود؛ اما خبرگزاری رسا امروز نوشت: "کاخ جشنواره این روزها شاهد حضور اقشار مختلفی از اهالی هنر، رسانه و نیز طیف‌های دیگر از گروه‌های مرجع اجتماعی است؛ در اینجا هم می‌توان نشانی از کارگردانان برجسته، بازیگران بزرگ، نویسندگان، منتقدان و خبرنگاران رسانه‌ها را یافت و هم حتی شاهد حضور جمعی از روحانیون اعزامی از حوزه علمیه قم بود که با حضور خود در محل برج میلاد به رصد سینمای ایران می‌پردازند".
خبرنگار این خبرگزاری از برج میلاد گزارش داد: "حضور تعدادی از روحانیون حوزه علمیه قم در میان سایر اصحاب هنر و رسانه جلوه خاصی به کاخ جشنواره فیلم فجر بخشیده است، جلوه‌ای که می‌تواند نشان از شروع راهی نو در تعاملی هرچه بیشتر و بهتر میان اصحاب هنر هفتم و کارشناسان دینی و عالمان حوزوی داشته باشد. در حقیقت حضور ملموس روحانیت معظم در متن برنامه‌های جشنواره فیلم فجر و کاخ اصلی در میان قاطبه اهالی هنر روندی است قابل توجه و تعمل در برقراری یک دیالوگ میان ساحت دین و سینما؛ دیالوگی که فقدان آن طی سال‌های گذشته آسیب‌های قابل توجهی را متوجه سینمای ایران کرده است و جبران آن را در دوره‌های اخیر جشنواره فیلم فجر باید به فال نیک گرفت".