شیریکی نامی است که بافندگان عشایر و گاه روستایی به نوعی از گلیم می دهند. این نوع گلیم از دور شبیه قالی است و نقوش پود در بافت تنها اتصال کلید تارها به هم می باشد به طوری که پود در اینجا اصلاً آشکار نیست، درست مثل قالی که پود آن پیدا نیست و در پشت ریشه ها مخفی است و نقش را ریشه ها به وجود می آورند . بافت شیر یکی پیچ به اندازه قالی مشکل و وقت گیر است به طوریکه تولید آن از گذشته‌ی دور ، جنبه سنتی و مصرف شخصی و طایفه‌یی یا محلی داشته و به هیچ وجه جنبه‌ی تجاری نیافته است و اکنون نیز توان رقابت با قالی را ندارد در حالی که زحمت بافت آن به نظر برخی از بافندگان حتی بیشتر از قالی است.
دستگاه بافندگی تقریباً همان دستگاه بافت گلیم می باشد که بصورت افقی روی زمین کار گذاشته می شود.
این دستگاه مرکب از دو تیر چوبی موازی هم است که تقریباً به اندازه‌ی عرض گلیم و کمی بیشتر از هم فاصله دارند. دو تیر چوبی دیگر در سروته دستگاه عمود بر دو تیر فوق الذکر کار گذاشته می شوند چنان که شکل دستگاه تقریباً مربع مستطیل است و چله های شیر یکی دو تیر واقع در سرو ته دستگاه را دور می زنند. در میان چله ها و عمود برآنها هم چوبی قرار می گیرد که چله ها را از زیر و روی خود می گذراند. این چوب برای عبور پود کار گذاشته شده است و با پائین و بالا رفتن درگیری تار و پود را کامل می سازد. بر سر تیر فوقانی نیز کلاف های نخ پشمی مورد نیاز بافنده قرار گرفته اند.
گره زدن در شیر یکی پیچ بر دو نوع است:
اول گره متن است که نخ رنگی از روی دوچله می گذرد سپس به پشت برگردانده شده از زیر رشته اصلی روئی عبور کرده ایجاد گره می نماید، دومین گره ، گره آب دو زی است . در این گره پود دوبار روی دو چله قرار می گیرد و خط پهن تری ایجاد می نماید. نقطه چین نشانه ادامه پود پس از گره و قطع نشدن آن است که پس از گره محکم به پائین کشیده می شود و دو لایه گره را کاملاً به هم می چسباند.پس از اتمام عمل گره برای یک ردیف و پود کشی لازم ، درگیری پود و گره ها را با تارهای درگیر محکم تر می سازند.
این عمل به وسیله شانه یا دفتین صورت می گیرد که عشایر آن را کلوزار می گویند که شانه آن از تیغه های آهنی به سطح دست انسان تعبیه گردیده و دسته ای چوبی و کوتاه دارد.
طرح و تقش «شیر یکی پیچ» چندان یکسان نیست و از تنوع کافی برخوردار می باشد.
نقوش متداول بین ایل «راینی» با ایل « افشار» و این دو با طایفه شول متفاوت است هر چند که طرح گلی تقریباً یکی و بسیاری نقوش بین کلیه ایلات مشترک می باشد. این بافته بنا به امکانات فنی خود بسیاری از اوقات از محدوده نقوش هندسی فراتر می رود و گاه توازن و هماهنگی را از ترکیب نقوش غیر متقارن بدست می آورد. رنگ های انتخابی اغلب تیره می باشد.
نقش بته جقه نیز در این میان دیده می شود که دو گل گرد در شکم آنها تعبیه شده و نسبت به یکدیگر متقارن می باشد حاشیه اغلب زنجیره‌یی و مرکب از یک شکل هندسی مکرر است که بین دو خط موازی قرار می گیرد. این حاشیه را حاشیه چرخی می نامند. گل متن « کشمیری» است که سراسر آنرا با تکرار خود پر میکند. شیر یکی با ترنج وسط کمتر دیده می شود . نقش های دیگر عبارتند از : «خارا» گل عباسی ،گل کرمانی و جفت گل.
یک نوع حاشیه دیگر هست بنام حاشیه وکیلی در گلهای گرد و وسط دایره های کوچک درون گل معمولاً برنگ قرمز و زمینه آن برنگ سبز می باشد و در اطراف اضلاع جفت گل خطوطی موازی تعبیه می شوند که «آب دوزی » نامیده می شوند. آب دوزی نقوش را برجسته تر می نمایاند.
نیروی انسانی بالقوه ما هر در این رشته هنوز هم بطور قابل توجهی به ویژه در روستای امیرآباد وجود دارد.