هر فيلم نامه شامل دو بخش است :
• شناسنامه فيلم نامه
• متن اصلی
• در صفحه اول ، نام فيلم نامه ، نام فيلم نامه نويس و تاريخ اتمام آن ذکر مي شود.
هر فيلم نامه نويسي موظف است ، نامي مناسب براي فيلم نامه اش انتخاب کند. اين نام مي تواند حقيقي باشد و يا مجازي. در نام گذاري بهتر است فيلم نامه نويس به کساني که فيلم را تماشا خواهند کرد نيز توجه داشته باشد. براي مثال اگر فيلم نامه براي فيلم هاي کودکان نوشته مي شود ، نام آن ساده باشد تا کودک بتواند آن را درک کند و با آن ارتباط برقرار کند ولي بر عکس اگر فيلم نامه براي فيلمي خاص و با ديدگاه فکري و فلسفي ويژه اي و براي قشر خاصي مانند روشن فکران نوشته شده نام آن کمي سنگين باشد ، به نحوي که خود به تنهايي داراي معاني زيادي باشد.
ذکر نام فيلم نامه نويس هم در صفحه اول الزامي است. اگر به دلايلي فيلم نامه نويس نمي خواهد نام واقعي خود را ذکر کند بايد از نام مستعار استفاده کند زيرا خالي گذاشتن محل آن جايز نيست.
زماني را که فيلم نامه به پايان رسيده است ، بايد در صفحه اول و زير نام فيلم نامه نويس به صورت عددي ذکر شود. اگز پس از آن فيلم نامه بازنويسي شود ، تاريخ بازنويسي به جاي تاريخ قبلي نوشته مي شود.
• در صفحه دوم فهرست کامل نقش هاي فيلم نامه ذکر مي شود.
فيلم نامه نويس بايد ليستي از کليه نقش هاي موجود در فيلم نامه تهيه کند و همچنين سکانس هايي را که اين نقش ها در آن حضور خواهند داشت ذکر کند. ترتيب نوشتن نقش ها بر اساس تعداد سکانس هايي است که در آن حضور خواهند داشت. اگر دو يا چند نقش ، تعداد سکانس هاي برابر داشتند بر اساس اهميت نقش ها آن ها را در ليست قرار مي دهند.
• از صفحه سوم به بعد ، خلاصه داستان فيلم نامه نوشته مي شود.
براي پي بردن به داستان فيلم نامه و محتواي کلي آن ، فيلم نامه نويس بايد خلاصه اي از داستان فيلم نامه را بدون به کار بردن اصطلاحات فني و تا حد ممکن کوتاه بنويسد. در نوشتن اين خلاصه بايد دقت زيادي داشت ، زيرا قضاوت اشخاص و کساني که قيلم نامه را به دستشان مي دهيم ، در نظر اول تنها متکي به همين خلاصه داستان است.
مشخصات سکانس شامل 10 نکته است که اين نکات عبارت اند از :
شماره سکانس ، وضعيت صحنه ، زمان فيلم برداري ، مکان فيلم برداري ، تعداد نما( پلان) ، نقش هاي موجود در اين سکانس ، وسايل مورد نياز ، آدرس محل فيلم برداري و ملاحظات.
ذکر شماره سکانس ، وضعيت صحنه ، زمان و مکان فيلم برداري الزامي است اما باقي موارد تا حدودي اختياري است.
در بالاي صفحه مشخصات سکانس يک رديف ستون افقي يا عمودي چهار خانه به صورت زير مي کشند. خانه اول را به شماره سکانس ، خانه دوم را به وضعيت صحنه ، خانه سوم را به زمان فيلم برداري و خانه جهارم را به مکان فيلم برداري اختصاص مي دهند.
شماره سکانس وضعيت صحنه زمان فيلم برداري مکان فيلم برداري
شماره سکانس : شماره سکانس را معمولا به دو صورت عددي و حروفي در خانه اول از سمت راست جدول يادداشت مي کنند.
وضعيت صحنه : وضعيت صحنه يا داخلي است يا خارجي.
داخلي به فضاهايي گويند که سر بسته است و در روز ، نور خورشيد نمي تواند وارد آنها شود و يا بسيار کم وارد مي شود. و براي فيلم برداري از آنها بايد از نور مصنوعي استفاده کرد.
خارجي به فضاهايي گفته مي شود که سر بسته نيست و در روز ، نور خورشيد به آساني وارد آن مي شود.
با مشخص شدن نوع فضا ، فيلم بردار ، نور پرداز و کارگردان مي توانند بفهمند چه ابزار ها و چه تکنيک هايي بايد به کار ببرند.
زمان فيلم برداري : در اين قسمت بايد مشخص کرد که فيلم برداري در چه زماني از شبانه روز مثلا روز يا شب بايد فيلم برداري شود. مانند بالا براي فيلم برداري در ساعات مختلف ، فيلم بردار و نورپرداز بايد تمهيدات ويژه اي بينديشند.
مکان فيلم برداري : لازم است ، فيلم نامه نويس نام محلي را که فيلم برداري بايد در آنجا انجام شود ذکر کند. در واقع ذکر نام محل براي اين است که ، معمولا براي صرفه جويي در وقت و هزينه ، سکانس ها را با توجه به محل وقوعشان فيلم برداري مي کنند ، نه بر مبناي توالي آنها ، براي مثال همه سکانس هايي را که قرار است در يک بانک فيلم برداري شود با هم مي گيرند حتي اگر پشت سر هم نباشند.
مشخصات صحنه : او بايد صحنه اي را که اين نما در آن روي مي دهد توصيف کند. مثلا ابزار موجود در صحنه ، نوع قرار گرفتن آنها و ...
حرکت بازيگر : فيلم نامه نويس بايد اعمالي را که شخصيت هاي فيلم نامه انجام مي دهند ، به حرکت هاي کوچکتري تقسيم کند و آنها را واضح شرح دهد.
افه هاي تصويري : برخي از افه هاي تصويري ، به ويژه آنها که گذر زمان و يا تغيير مکان را نشان مي دهند مي تواند از سوي فيلم نامه نويس بيان شود.
ديالوگ : هر گفت و گويي که بايد بين شخصيت هاي فيلم نامه رد و بدل شود و نيز تک گويي و نريشن بايد دقيقا ذکر شوند.
صدا : صداهايي که بايد سر صحنه شنيده شوند مانند صداي چکيدن آب و حتي صداي يک پرنده که آواز مي خواند بايد ذکر شود.
به اين ترتيب يک فيلم نامه به شيوه اي استاندارد نوشته مي شود و آماده ارائه است.
----------------------
منابع
www.parsidoc.com
• شناسنامه فيلم نامه
• متن اصلی
شناسنامه فيلم نامه
شناسنامه فيلم نامه ، نشان دهنده مشخصات فيلم نامه است. هر شناسنامه به طور معمول داراي حداقل سه صفحه و حداکثر ده صفحه است.• در صفحه اول ، نام فيلم نامه ، نام فيلم نامه نويس و تاريخ اتمام آن ذکر مي شود.
هر فيلم نامه نويسي موظف است ، نامي مناسب براي فيلم نامه اش انتخاب کند. اين نام مي تواند حقيقي باشد و يا مجازي. در نام گذاري بهتر است فيلم نامه نويس به کساني که فيلم را تماشا خواهند کرد نيز توجه داشته باشد. براي مثال اگر فيلم نامه براي فيلم هاي کودکان نوشته مي شود ، نام آن ساده باشد تا کودک بتواند آن را درک کند و با آن ارتباط برقرار کند ولي بر عکس اگر فيلم نامه براي فيلمي خاص و با ديدگاه فکري و فلسفي ويژه اي و براي قشر خاصي مانند روشن فکران نوشته شده نام آن کمي سنگين باشد ، به نحوي که خود به تنهايي داراي معاني زيادي باشد.
ذکر نام فيلم نامه نويس هم در صفحه اول الزامي است. اگر به دلايلي فيلم نامه نويس نمي خواهد نام واقعي خود را ذکر کند بايد از نام مستعار استفاده کند زيرا خالي گذاشتن محل آن جايز نيست.
زماني را که فيلم نامه به پايان رسيده است ، بايد در صفحه اول و زير نام فيلم نامه نويس به صورت عددي ذکر شود. اگز پس از آن فيلم نامه بازنويسي شود ، تاريخ بازنويسي به جاي تاريخ قبلي نوشته مي شود.
• در صفحه دوم فهرست کامل نقش هاي فيلم نامه ذکر مي شود.
فيلم نامه نويس بايد ليستي از کليه نقش هاي موجود در فيلم نامه تهيه کند و همچنين سکانس هايي را که اين نقش ها در آن حضور خواهند داشت ذکر کند. ترتيب نوشتن نقش ها بر اساس تعداد سکانس هايي است که در آن حضور خواهند داشت. اگر دو يا چند نقش ، تعداد سکانس هاي برابر داشتند بر اساس اهميت نقش ها آن ها را در ليست قرار مي دهند.
• از صفحه سوم به بعد ، خلاصه داستان فيلم نامه نوشته مي شود.
براي پي بردن به داستان فيلم نامه و محتواي کلي آن ، فيلم نامه نويس بايد خلاصه اي از داستان فيلم نامه را بدون به کار بردن اصطلاحات فني و تا حد ممکن کوتاه بنويسد. در نوشتن اين خلاصه بايد دقت زيادي داشت ، زيرا قضاوت اشخاص و کساني که قيلم نامه را به دستشان مي دهيم ، در نظر اول تنها متکي به همين خلاصه داستان است.
متن فيلم نامه
براي نوشتن متن اصلي فيلم نامه ، ابتدا فيلم نامه نويس بايد داستان مورد نظر را به سکانس هاي مختلف تقسيم کند. سکانس را افراد مختلف به صورت هاي گوناگون تعبير و تفسير مي کنند ولي تعري مصطلح آن در فيلم نامه نويسي بر اساس مکان هايي است که داستان در آن اتفاق مي افتد. البته اين تقسيم بندي بايد کمي منعطف باشد تا از زياد شدن تعداد سکانس ها و سخت شدن نگارش فيلم نامه جلوگيري شود. زيرا مثلا حرکت يک دانش آموز ، براي رفتن از خانه به مدرسه ، ممکن است بر اساس مکان هايي که دانش آموز مي رود ( عبور از چند خيابان مختلف) چندين سکانس شود ولي در فيلم نامه آن را يک سکانس در نظر مي گيريم.مشخصات سکانس
مشخصات سکانس که در صفحه اول هر سکانس نوشته مي شود ، نکاتي هستند که در حقيقت مانند يک راهنما عمل مي کنند و به گروه سازنده در مرحله فيلم برداري کمک مي کنند تا کار فيلم برداري را راحت تر ، سريع تر و بدون اشتباه انجام دهند.مشخصات سکانس شامل 10 نکته است که اين نکات عبارت اند از :
شماره سکانس ، وضعيت صحنه ، زمان فيلم برداري ، مکان فيلم برداري ، تعداد نما( پلان) ، نقش هاي موجود در اين سکانس ، وسايل مورد نياز ، آدرس محل فيلم برداري و ملاحظات.
ذکر شماره سکانس ، وضعيت صحنه ، زمان و مکان فيلم برداري الزامي است اما باقي موارد تا حدودي اختياري است.
در بالاي صفحه مشخصات سکانس يک رديف ستون افقي يا عمودي چهار خانه به صورت زير مي کشند. خانه اول را به شماره سکانس ، خانه دوم را به وضعيت صحنه ، خانه سوم را به زمان فيلم برداري و خانه جهارم را به مکان فيلم برداري اختصاص مي دهند.
شماره سکانس وضعيت صحنه زمان فيلم برداري مکان فيلم برداري
شماره سکانس : شماره سکانس را معمولا به دو صورت عددي و حروفي در خانه اول از سمت راست جدول يادداشت مي کنند.
وضعيت صحنه : وضعيت صحنه يا داخلي است يا خارجي.
داخلي به فضاهايي گويند که سر بسته است و در روز ، نور خورشيد نمي تواند وارد آنها شود و يا بسيار کم وارد مي شود. و براي فيلم برداري از آنها بايد از نور مصنوعي استفاده کرد.
خارجي به فضاهايي گفته مي شود که سر بسته نيست و در روز ، نور خورشيد به آساني وارد آن مي شود.
با مشخص شدن نوع فضا ، فيلم بردار ، نور پرداز و کارگردان مي توانند بفهمند چه ابزار ها و چه تکنيک هايي بايد به کار ببرند.
زمان فيلم برداري : در اين قسمت بايد مشخص کرد که فيلم برداري در چه زماني از شبانه روز مثلا روز يا شب بايد فيلم برداري شود. مانند بالا براي فيلم برداري در ساعات مختلف ، فيلم بردار و نورپرداز بايد تمهيدات ويژه اي بينديشند.
مکان فيلم برداري : لازم است ، فيلم نامه نويس نام محلي را که فيلم برداري بايد در آنجا انجام شود ذکر کند. در واقع ذکر نام محل براي اين است که ، معمولا براي صرفه جويي در وقت و هزينه ، سکانس ها را با توجه به محل وقوعشان فيلم برداري مي کنند ، نه بر مبناي توالي آنها ، براي مثال همه سکانس هايي را که قرار است در يک بانک فيلم برداري شود با هم مي گيرند حتي اگر پشت سر هم نباشند.
مشروح سکانس
ابتدا هر سکانس به بخش هاي کوچکتري که پلان يا نما گفته مي شود تقسيم مي شود. سپس براي شرح سکانس به شرح اين نماها پرداخته مي شود که شامل موارد زير است :مشخصات صحنه : او بايد صحنه اي را که اين نما در آن روي مي دهد توصيف کند. مثلا ابزار موجود در صحنه ، نوع قرار گرفتن آنها و ...
حرکت بازيگر : فيلم نامه نويس بايد اعمالي را که شخصيت هاي فيلم نامه انجام مي دهند ، به حرکت هاي کوچکتري تقسيم کند و آنها را واضح شرح دهد.
افه هاي تصويري : برخي از افه هاي تصويري ، به ويژه آنها که گذر زمان و يا تغيير مکان را نشان مي دهند مي تواند از سوي فيلم نامه نويس بيان شود.
ديالوگ : هر گفت و گويي که بايد بين شخصيت هاي فيلم نامه رد و بدل شود و نيز تک گويي و نريشن بايد دقيقا ذکر شوند.
صدا : صداهايي که بايد سر صحنه شنيده شوند مانند صداي چکيدن آب و حتي صداي يک پرنده که آواز مي خواند بايد ذکر شود.
به اين ترتيب يک فيلم نامه به شيوه اي استاندارد نوشته مي شود و آماده ارائه است.
----------------------
منابع
www.parsidoc.com