«حـج» در سيماي ادب

اذ قالَ اِبْراهيمُ رَبّ ِ اَجْعَلْ هذَاالْبَلَدَ آمِنًا وَاجْنُبْنِي وَ بَنَّي اَنْ نَعْبُدَالأَصْنام. «سوره ابراهيم، آيه 35» •    يارب اين كعبه مقص

چون كشتىِ شكسته، پهلو گرفته‏ اى!

غم به جراحت مي‏ ماند، يكباره مي‏ آيد اما رفتنش، التيام يافتنش و خوب شدنش با خداست. و در اين ميانه، نمك روي زخم و استخوان لاي زخم و زخم بر زخم، حكايتي ديگر است. حكايت

جلوه‌هايي از «تجلي قرآن و حديث در شعر فارسي»

تجلي قرآن و حديث در شعر فارسي, تحقيق و تدوين سيّد محمّد راستگو, چاپ 1376, 285 ص وزيري. خواننده در ابتداي كتاب, زير عنوان «درآمد» هدف غايي مؤلّف را از اين تأليف طيّ سه

چهره های فیوم

نقاشی های منطقه ی فیوم در مصر علیا

تقارن قدرت در مجسمه موسی اثر میکل آنژ

تفسیر فروید از مجسمه ی موسی اثر میکل آنژ ، بسیار مشهور است

بررسی جریان های هنری قرن 19

رئالیسم در تعریف

رئالیسم از دیدگاه تاریخ نقاشی

ندارد

اميد فردا

تو اي پرورده «نرگس‏» كه از گلزار زهرايي دل افروز و دلارامي و دلجوي و دل‏آرايي به بي‏ همتايي يزدان ، تو هستي بهترين برهان كه اي موجود بي‏ همتا، نداري مثل و

هماى پرده‏ نشين

چهره‏ ها شد ز درد هجران زرد غيبتت ، رنجها به بار آورد گرد بگرفته چهره قرآن با دل غم‏گرفته‏ ات ، همدرد و من الماء كل شي حي بي‏ تو گلزار زندگي شد زرد اي جهاندار! جا

تو مى‏ آيى

تو آرامي ، تو آشوبي ، تو خوبي تو مي‏ آيي كه زشتي را بروبي تو چون ماهي، ولي كاهش نداري تو خورشيدي ، وليكن بي‏ غروبي شست شو بيا روي رهايي را بشوييم ز دل گرد جدايي را بش

هجرنامه

ز كعبه عزم سفر كن ، به اين ديار بيا! چو عطر غنچه نهان تا كي؟ آشكار بيا! حريم دامن نرجس شد از تو رشگ بهار گل يگانه گلزار روزگار ، بيا! تويي ، تو نور محمد، تو جلوه‏يي ز عل

رخ زيباى تو

به تمناي طلوع تو جهان چشم به راه به اميد قدمت كون و مكان چشم به راه به تماشاي تو اي نور دل هستي ، هست آسمان ، كاهكشان، كاهكشان چشم به راه رخ زيباي تو را ياسمن ، آيينه به

اى خوب

خوشا جمال جميل تو اي سپيده صبح كه جلوه‏ه اي تو پيداست در جريده صبح هلا طليعه موعود! جان رستاخيز بيا كه با تو برويد گل سپيده صبح به پهندشت‏ خيالم ، چمن چمن گل ياس شكف

اميد

بيا! و گر نه در اين انتظار خواهم مرد اگر كه بي‏تو بيايد بهار، خواهم مرد به روي گونه من ، اشك سالها جاري است و زير پاي همين آبشار خواهم مرد خبر رسيد كه تو با بهار مي‏آ

در انتظار صبح

خون مي‏چكد ز چشم فلق از ديار صبح داغي كه مانده بر جگر روزگار صبح شب رفت و شد سپيده، نتابيد آفتاب شايد كه مهر و ماه ندارد ديار صبح بس رنج‏شب به شانه كشيديم تا به صبح

آشكار بيا!

مهربان! مهربان نگار! بيا اي گل سرخ نوبهار، بيا! درد هجرت قرار دل را برد تا دلم را دهي قرار ، بيا ! بر سر شامگاه درد آهنگ ديده‏ام شد ستاره‏بار، بيا! تا نگاهت‏شكوه مر

فيض با تو بودن

كسي كه بي‏تو سر صحبت جهانش نيست چگونه صبر و تحمل كند؟ توانش نيست به سوز هجر تو سوگند ، اي اميد بشر! دل از فراق تو جسمي بود، كه جانش نيست اسير عشق تو اين غم كجا برد، كه

لحظه موعود

آن بي‏نهايت محض! در آخرين صحيفه ماندگار خويش، تصويري از پايان عالم، به وديعت نهاده است... «ان الارض يرثها عبادي الصالحون.» و او خواهد آمد تا پاكان ، وارثان حقيق

مذهب و رسانه‌ها در ایران

ضرورت‌های بازار و محدودیت‌های اسلام‌گرایی

در هياهوي نظريات گوناگوني كه دربارۀ ارتباطات در جهان دانش مطرح مي‌گردد، بررسي نسبت ميان دين به عنوان يك مقولۀ فرهنگ‌ساز و يكي از عوامل ارتباطي انسان‌ها با دنياي ارتباطات يكي از دغدغه‌هاي اهالي رسانه و ارتباطات بوده است.

دربارۀ يك مقاله

دانش دموکراتیک، رسانه‌ها و تجدید‌نظر جدی

در مطالعات اخلاق و رسانه و هم‌چنین در پیوند با مباحث دین و رسانه، مطالعات موردی اهمیت خاصی دارند. به ویژه اگر این مطالعات موردی بحث بر سر منابع مرجعی باشد كه توان تاثیرگذاری بر اندیشۀ افراد را داشته باشند.

به سوی نظریۀ فرهنگیِ ایدئولوژی سیاسی و رسانه‌های جمعی در دنیای مسلمانان

در این نوشتار کوشش می‌شود نظریۀ فرهنگی ایدئولوژی سیاسی و رسانه‌های جمعی در دنیای مسلمانان ترسیم گردد.